ιστορίες για μπουγάδες και άλλα χαρωπά ενός μίτινγκ

only one is a wanderer, two together are always going somewhere

Κι αν είναι μια απ’αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά, μπορείς πάντα να κάνεις στον εαυτό σου τη χάρη να (ξανα-)δεις μια από τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Και σαν τον James Stewart, όπως είσαι αμφίβολος μέσα σε αβέβαια σκοτάδια, μπορεί να ανοίξει μπροστά σου η πόρτα του αναπάντεχου.

Μόνο μην πας στο Κολωνάκι γιατί έχει πολλή φασαρία, χαμηλά τον ήχο και ακριβά τις μπύρες. Στο Θησείο υποψιάζομαι πως θα’ναι πιο καλά 🙂

Κινηματογραφος και Μουσική Μέρος ας μη μετράμε πια γιατι θα χάσουμε το μέτρημα

Με αφορμή την επίσκεψή τους στην Αθήνα πρόσφατα και τα videos που έχουν ήδη αναρτηθεί να μιά καλή ευκαιρία να θυμηθούμε μία από τις πλέον εμβληματικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, μία ταινία για όλο τον κόσμο που αρνείται να θάψει το παιδί που ακόμα κρύβει μέσα του και ας σταματήσω εδώ καλύτερα. Η σκηνή που ακούγεται το κομμάτι απλά σε σημαδεύει.